استعدادیابی، کشف ورزشکاران بالقوه ای است که درگیر ورزش خاصی نمی باشند. از برنامه های استعدادیابی جهت شناساییورزشکاران بااستعداد و نیز موفقیت آن ها در سطح جهانیاستفاده می شود. پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل استعدادیابی والیبال در ایران انجام گرفت. بدین منظور، ابتدا به مطالعه فرایندها و مدل های استعدادیابی والیبال و سایر ورزش ها در کشورهای پیشرفته مختلف و نیز ایران پرداخته شد. سپس، با توجه به مطالعات انجام شده، مدل استعدادیابی پیشنهادی والیبال ایران به صورت هفت مرحله ای ارائه گردید. روش شناسی پژوهش از نوع کیفی و نظریه داده بنیاد بود و جامعه آماری آن را مربیان با درجه بین المللی والیبال (یک، دو و سه) از کل کشور که تعداد آن ها 137 نفر (آقایان 67 نفر و بانوان 70 نفر) بود تشکیل دادند. یافته ها نشان می دهند که از هفت مرحله پیشنهادی (مرحله اول (پایه): غربال گری عمومی در مدارس (شش تا نه سالگی)، مرحله دوم: شناسایی استعدادها (نه تا 12 سالگی)، مرحله سوم: گزینش استعدادها (14 12 سالگی)، مرحله چهارم: آموزش (16 14 سالگی)، مرحله پنجم: گزینش استعدادهای نخبه (18 16 سالگی)، مرحله ششم: ارتقای استعدادهای نخبه (23 18 سالگی) و مرحله هفتم: والیبال حرفه ای بین المللی (23 سالگی به بالاتر))، در دور سوم دلفی تمامی مراحل موردقبول واقع شدند و مدل استعدادیابی والیبالدر ایران تأیید گردید. نتایج برگرفته از این پژوهش می تواند زمینه را جهت استعدادیابی علمی و یکسان سازی روش های آن فراهم کند و نیز کمک شایانی برای مربیان، ورزشکاران، پژوهشگران و مسئولان سازمان های ورزشی، به خصوص فدراسیون والیبال جمهوری اسلامی ایران در امر استعدادیابی و پرورش بازیکنان نخبه والیبال در آینده باشد. جهت خرید روی لینک زیر کلیک کنید